Het laatste stukje....

Inmiddels al weer een paar dagen thuis, maar wil jullie 70 volgers toch ook de laatste dag van mijn reis niet onthouden.

Dinsdag 29 oktober
Om kwart over acht werd er keihard op mijn deur geramd, ik moest eruit. Want de chauffeur die me voor vandaag op zou halen, die kwam niet om 9.00 uur maar om half 9. Dus als een speer alles verzameld en de boel in mijn rugzak gepropt. Precies half 9 stond ik dus klaar, voor ontbijt was geen tijd meer.

Vandaag staat er sightseeing Johannesburg op het programma, met een tour door Soweto (South West Township) en een bezoek aan het Apartheids museum. Voor beide heb ik 3 uur gepland, met een lunch tussendoor, dus mooi dagvullend programma. Dat dit altijd weer anders loopt lijkt wel allemaal heel normaal te zijn bij mij. Ik werd bij het Apartheidsmuseum gedropt, hier kwam een busje met 4 duitsers waar ik bij ingevoegd werd. Op naar Soweto. Hier heel veel mooie huizen gezien. Waaronder het huis van Winnie Mandela, het restaurant van Winnie en het huis waar Nelson Mandela gewoond heeft. Ook de muren rondom het huis van Desmond Tutu.

Wat me het meest aangesproken heeft is het verhaal over het studentenverzet. Ergens in de 70-er jaren had het apartheids-regime bepaald dat niet meer Engels de algemene taal zou blijven, maar dat dit Zuid Afrikaans moest worden. Alle studenten en scholieren kregen in het vervolg les in het Zuid Afrikaans. Hierop zijn zij massaal in opstand gekomen. Door een vreedzame optocht naar het regeringsgebouw, het leger heeft echter ingegrepen en zijn die dag ruim 500 jongeren gesneuveld.

Tijdens de tour bleek dat de Duitsers niet voor een 6 uur durend programma had ingeschreven, maar beide binnen 3 uur moesten doen, omdat ze in de middag al terugvlogen naar huis. Nou dat is lekker.. niet dus. Dus na 2 uur was de Soweto tour afgelopen, en we zouden nog een uurtje naar het museum. Het was de bedoeling dat ik na de tour op het vliegveld afgezet zou worden, maar als dat om 12.00 uur al zou zijn, zou ik 12 uur op het vliegveld door moeten brengen, daar had ik niet echt heel veel trek in. Dus met de chauffeur afgesproken dat ik veel langer in het museum zou blijven. Ondertussen zou hij de anderen dan wegbrengen. En afgesproken dat ik om 15.00 uur voor het museum opgehaald zou worden. Nog een keer duidelijk gemaakt aan deze chauffeur dat hij al mijn bagage in zijn bus had en dus echt terug moest komen. Prima…

Ik had dus lekker alle tijd in het museum, wat heel veel indruk op me heeft gemaakt. Nu het verhaal vanaf de zwarte kant. Een mooie tegenhanger van het verhaal wat François me allemaal al heeft verteld vanaf de witte kant. Heel bizar om dat te voelen en zien hoe dat moet zijn geweest. En dat hele volksstammen hier aan mee hebben gewerkt. Ondertussen nog even geluncht met Boboti. Is echt wel mijn Afrikaanse favo gerecht geworden. En netjes om 15.00 uur buiten.

De hele parkeerplaats afgestruind, maar mijn busje niet te vinden. Dus dan maar wachten, hij was nog niet terug. En het werd, kwart over drie, half vier, kwart voor vier… ondertussen begon ik me toch wel wat zorgen te maken. Want hij had wel mooi al mijn bagage. Gelukkig hoef ik me over de tijd op zich geen zorgen te maken omdat ik toch pas vanavond om 23.55 uur vlieg. Maar hoe ga ik die vent terug vinden in zo’n stad als Johannesburg. Eindelijk om 4 uur kwam hij er toch aan. We hadden toch 4 uur afgesproken??? Ehmmm nee… Oh dan heb ik me vergist. Yeahh right….

Maar goed ik was weer verenigd met mijn hele hebben en houden, op naar het vliegveld. Hier afgezet en maar meteen ingecheckt en de bagage gedropt, dan was ik daar tenminste vanaf. Nog 7 uur te gaan voordat ik zou vertrekken. Op zich ging de tijd vrij snel door het internet. Toen zowel mijn laptop als mijn mobiel zo goed als leeg waren nog maar even lekker wezen shoppen. En voor je het weet zit je dan toch in het vliegtuig om met een rustige vlucht van 12 uur terug te gaan naar de geciviliseerde wereld waar men zich nog steeds druk maakt over zwarte piet en een storm die geweest is. :)